Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Θυμηθείτε...

 

Εσείς που γιορτάζετε τη Γέννηση, θυμηθείτε ....




Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Ο μονόπαντος...


Ερχόταν κάποτε στο Ηράκλειο ο "Αδρίας", ένα ατμόπλοιο με δυο χαρακτηριστικά: Είχε δυο τσιμινιέρες και έγερνε  πάντοτε προς τα αριστερά! Ακόμη και στα γερά μελτέμια, αυτός εκεί! Η γενναία του πλώρα να παλεύει με τα κύματα κι η  πάντα του να γέρνει και να υποκλίνεται σαν να είχαν αναρτήσει το Άγιο Δισκοπότηρο, Δυτικά όταν ανέβαινε, Ανατολικά όταν ερχόταν από τον Πειραιά! Μέχρι που προσάραξε στη Φαλκονέρα κι ησυχάσαμε αφού θύματα δεν είχαμε.
Ετσά μονόπαντα σκέφτομαι λοιπόν κι εγώ, ότι κύλησε η "πνευματική " μου ζωή.(Παρακαλώ προσοχή στα εισαγωγικά!).Αφότου άρχισα να συλλαβίζω, δεν άφηνα τίποτα αδιάβαστο! Μέχρι και τα κομμάτια από εφημερίδες, που χρησιμοποιούσαμε τότε αντί χαρτί τουαλέτας, αποστήθιζα .Έγερνα λοιπόν από τη μια πάντα.
Αργότερα ρίχτηκα στην σοβαρή λογοτεχνία: Γκαούρ- Ταρζάν, Μικρός Ήρωας, Μάσκα και δεν συμμαζεύεται ήταν το ψωμοτύρι μου. Μετά Τζακ Λόντον, Ρ,Λ,Στήβενσον ώσπου ξεπόρισε ο Ιούλιος Βερν και τους έσβησε όλους, όπως οι Παπαδιαμάντης και Μακρυγιάννης, Καβάφης και Σολωμός  Θεοτοκόπουλος και Πικάσο, και ο πατριάρχης Βαμβακάρης 'ο,τι απέμενε.
Σας λέω: Μια ζωή με την μια πάντα λαλούσα, αναζητώντας τη δικιά μου Φαλκονέρα. Έχει άραγε ο ξερόβραχος ψάρια;


Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Στην Εσχάτη (β΄)

Νύκτωμένα, φτάσαμε στην Εσχάτη. Ο θεόρατος βράχος ξεπόριζε απειλητικός από τη Θάλασσα, θυμίζοντας μου έντονα τα μεγάλα Μετέωρα.Βαθύ και σκοτεινό το πέλαγος γύρω του, σούφερνε ρίγη φόβου και σκέψεις καθόλου ευχάριστες. Καρχαρίες κι άλλα θεριά νόμιζες πως σε περιτριγύριζαν και το "Ανάθεμα το μυαλό μου" ήταν το μόνο που αναμασούσα.
 -Τράβα καρφί στην άκρα, διέταξε ο καπετάνιος, να καλάρομε. Πιάσε το χοντρό παραγάδι πρώτα.
 Υπάκουσα με το στόμα στεγνό από το ζόρε μου, μέχρι που σχεδόν ζώσαμε τον βράχο από τον Νότο και τις ξέρες του Βορρά.
 -Δόξα στον Θεό, σταυροκοπήθηκε ο καπετάν μπονάαατσας, καλά επήγαμε. Άντε δα να δούμε που πανεμίζει, να βάλομε μια μπουκιά στο στόμα μας.
Κάτι είχε τυλίξει η καπετάνισσα σε μια πετσέτα, βρήκαμε και μια απανεμιά κι αρχίσαμε να ροκανίζομε το φαγάκι πριν -τυλιγμένοι σε κουβέρτες- κοιμηθούμε για λίγο.
 Μια ώρα πριν να βγει ο Ήλιος αρχίσαμε να τραβούμε τα παραγάδια. Καταφορτωμένα ήτανε, εγώ χοροπηδούσα από τη χαρά μου κι ο καπετάνιος χαμογελούσε κάτω από τις μουστάκες  του.΄
Όλα ευλογία!Πολλά ψάρια, ο καιρός είχε μπονατσάρει τελείως και το πέλαγος μας καλούσε καλοσυνάτα  στην Κρήτη. Είχα αγκαλιάσει τη λαγουδέρα, είχα βάλει στο φουλ τη μηχανή και μιά πετούσα το περίσσιο ψαροδόλι στα δελφίνια που μας είχαν πάρει από πίσω, μια ξάνοιγα τον φιλο μου που ροχάλιζε κι ονειρευόταν την καπετάνισσα.
Ξύπνησε όταν η Ντία αχνοφαινόταν στον ορίζοντα, με κοίταξε πολύ τρυφερά και ρουφώντας  τον καφέ που τούχα φτιάξει μου είπε:
 -Ωραία επεράσαμε! Να ξανάρθεις θέλει;



Διαβάστε περισσότερα »

Ναυτίλος και Καββαδίας



Ο φίλος Μιχάλης Ναλετάκης- λιμανόβιος κι αυτός- δημοσίευσε προχθές μια φωτογραφία, όπου αχνοφαινόταν κι ο "Ναυτίλος", ένα μικρο κρουαζιερόπλοιο που για χρόνια πηγαινοερχόταν στο Ηράκλειο κι έδενε μπροστά στο λιμεναρχείο, εκνευρίζοντας την παρέα, που καθισμένη στο καφενείο του Γ.Γεπεσάκη, απολάμβανε το καφεδάκι και τη θέα, που έκρυβε το βαπόρι, μια και διανυκτέρευε εκεί και δεν έσβησε ποτέ τις γεννήτριες του.
 Ο πρώτος που πηδούσε πάντοτε στον μώλο, ήταν ο μαρκόνης του καραβιού, που έσπευδε στο καφέ-ουζερί της Μαρίας ή Μπουμπουλίνας- κατά τον Α.Κ.Γραμματικάκη
 Ήταν ο Ν.Καββαδίας, ο σπουδαίος μας ποιητής...   
Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Στην Εσχάτη


Τέτοιος καιρός θάτανε, όταν χάζευα στο Ενετικό λιμάνι, κλωτσώντας ένα άδειο τενεκάκι από γάλα "Βλάχα", που κάπου είχα πετύχει.Ήταν ευχάριστα, μια και ένα ελαφρύ μελτέμι έλεγε να δέσει, το πέλαγος είχε γίνει τσέλιγκας από τα πολλά προβατάκια κι η καλή μου είχε μόλις πάρει βαρύ όρκο, πως θα μ΄αγαπά σ όλη της τη ζωή. Πρίμα τα πράγματα λοιπόν και άκρως φάλτσα η φωνάρα που με ξεξύπνησε:
 -Καπετάν Κωνσταντήηη!  'άκουσα από ένα τρεχαντήρι που μανουβράριζε να πρυμοδετήσει.
 - Έλα καπετάν Μπουνάτσα, απάντησα κι είδα την κεφάλα του να ξεπροβάλει από το σπιράγιο, την καπετάνισσα να πηδά σαν το ελαφάκι στο μώλο, να μου δίνει ένα σκαστό φιλί και να απομακρύνεται αυστηρά συμβουλεύοντας:
-Το νου σας!
-Ντα ίντα θα κάνομε καπετάνιο και λέει νάχομε το νού μας;
-Πράμα μωρέ! Για ψάρεμα θα πάμε.
-Κι ο καιρός;
- Ίντα΄χει ο καιρός; Μπουνάαατσα είναι μόνο πήδα μέσα.
Πήδηξα χωρίς να το καλοσκεφτώ. Μόνο πρόλαβα να στείλω στη μάνα μου ένα μήνυμα με το Κιοκιό, πως πάω βόλτα με τον καπετάν Ηλία.
Μέχρι να βγούμε από το λιμάνι και να βάλομε πλώρη πρός τον Άγιο Γεώργιο της Ντίας, ο καιρός φρεσκάρισε, μα η "Ζωή" πεντάρα δεν έδινε. Δεν ανταγωνιζόταν, μα έπαιζε με τα κύματα!  Μόνο όταν πάτησε το Πέλαγος,σοβάρεψε. Τώρα, το νερό φούσκωνε και δεν φαινόταν να έχει διάθεση να μας αφήσει να το διακορεύουμε.Το ίδιο όμως τούκανε! Εμείς ταξιδεύαμε, τρώγαμε παξιμάδια και τραγουδούσαμε Βαμβακάρη.
Έστρωσε κι ο αέρας που μας λυπήθηκε και μια μελτεμούρα κανονική, διαδέχτηκε τις σπηλιάδες.

                                                                                                                (Συνεχίζεται)


Διαβάστε περισσότερα »

Ο νέος Ρόσσι



Σας πληροφορώ ότι ο νέος Βαλεντίνο Ρόσσι, γεννήθηκε και προπονείται στο Ηράκλειο!!! Πρόκειται για ένα γίγαντα τριών περίπου χρόνων, που οδηγεί το πατινοποδήλατο του (ποδήλατο δίχως ...πετάλια) με τέτοια ταχύτητα στα Λιοντάρια που ζαλίζεσαι να τον βλέπεις! Ο Θεός να προσέχει τον μέλλοντα πρωταθλητή!


Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Ατιμόπλοιο "Παντελής" (τελευταίο)


Ἀποστομωτική ἡ ἀπάντηση, τό βούλωσε ὁ νεαρός καί συνέχισε ἐνθουσιασμένος νά ἐντοπίζει τίς λευκές κορυφές τῶν κυμάτων, πού εἶχαν βαλθεῖ νά καταπονήσουν τούς Παντελῆδες! Κούνια πού τά κούναγε! Τό ἀτμόπλοιο βουτοῦσε μέσα τους, τά διακόρευε καλά - καλά καί ἀνασήκωνε μετά τήν πλώρη τοῦ περιγελώντας καί στοχεύοντας τό ἑπόμενο. Ὅλη νύχτα, ὁ Παντελής ἦταν ὄρθιος στό τιμόνι. Πότε γελοῦσε μέ τόν ἔκθαμβο «μαθητή» του, πότε κορόϊδευε τόν καιρό, πότε χαϊδολογοῦσε τό ἀκατάβλητο πλοῖο του.
- Λεβέντη μου, σύρε ν’ ἀράξουμε καί θά σ’ ἀγοράσω μιά θαλαμηγό νά παίζεις, τοῦ ’λεγε καί ξεκαρδιζόταν μέ τό «ἀστεῖο» του!
Ὅταν ὁ Θεός ἔστειλε τόν Ἥλιo Του νά φωτίσει τό Αἰγαῖο Του, τά πράγματα ἄλλαξαν. Ἄν ἐξαιρέσεις τά πρησμένα ἀπό τήν ἀγρύπνια μάτια τῶν δυό καπεταναίων, ὅλα ἔδειχναν χαρούμενα καί δροσερά.
Ἦρθε κι ἡ Κερά-Πελαγιώ κι ἄχνισε τό χαμόγελό της κι οἱ κοῦπες τοῦ καφέ πού βαστοῦσε, ποιός νοιαζόταν πιά γιά τό μελτέμι;
- Τοῦ ’δωσες τί δίπλωμα; ρώτησε τόν ἄνδρα της γνέφοντας πρός τόν νεαρό.
- Ἄν μου πεῖ σέ μιά ὥρα τί καιρό θά ’ χουμε, μπορεῖ καί νά τό πάρει, βεβαίωσε αὐτός.
- Μπονάτσα, λάδι πηγμένο γιαούρτι, ἔσπευσε ὁ ὑποψήφιος νά ἀπαντήσει.
Καί πράγματι! Ὁ ἀέρας κόπασε, ἡ θάλασσα ἄρχισε νά στραφταλίζει καμαρώνοντας τό μοναδικό βαθυγάλανο χρῶμα της, μιά παρέα ἀπό δελφίνια πιᾶσαν ψιλή κουβέντα μέ τόν «Παντελῆ» καί ὁ νεαρός προήχθη μέ τό φύλλο ἑνός μπακαλοτέφτερου σέ πλοίαρχο πρώτης τάξεως, πλοηγό δεινότατο καί συγκυβερνήτη τοῦ γενναίου ἀτμοπλοίου.
Μόλις δέσαμε στή Μύκονο, καρδιά νά ξεμπαρκάρομε δέν εἴχαμε.
Μόνο ἡ παρατήρηση ὅτι ὁ Φουλάρης, εἶχε βολευτεῖ μιά χαρά καί διατηροῦσε καί περπατώντας τό λίκνισμα πού τόν εἶχε προικίσει τό μελτέμι, ἀπέσπασε τό βλέμμα μας ἀπό τόν Παντελῆ, τήν Πελαγιώ καί τόν «Παντελῆ» κι ἀποφασίσαμε νά ἀποχαιρετίσουμε.
- Καπετάνιο, φώναξε στόν νεαρό ὁ θαλασσοδαρμένος... Νά σᾶς περιμένω καί στήν ἐπιστροφή;
- Φυσικά!, ἀπάντησε ἐκεῖνος μέσα ἀπό τήν ἀγκαλιά τῆς Πελαγιῶς. Τέτοιο ἀτιμόπλοιο πού κοροϊδεύει τίς φουρτοῦνες, δέν τό ἀποχωριζόμαστε πιά!
Κάναμε πολλά ταξίδια καί «πρός τά πάνω» καί «πρός τά κάτω» μέ τόν «Παντελῆ».
Κι ἦταν ἡ μέρα πού ἔπαιρνα τ’ ἀπολυτήριό μου ἀπό τό στρατό, ὅταν διάβασα στά ψιλά μιᾶς ἐφημερίδας:
«Τό ἀτμόπλοιο «Παντελής» προσάραξε χθές στό Τηγάνι τῆς Λήμνου, μετά ἀπό θανατηφόρο ἔμφραγμα πού ὑπέστη ὁ κυβερνήτης τοῦ Παντελής Λεωτσάκος. Τό λοιπό πλήρωμα καί οἱ ἐπιβάτες μεταφέρθηκαν ἀσφαλεῖς στόν Πειραιά...».
Διαβάστε περισσότερα »

Φιλι-κές κουβέντες


ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σταύρακα, ε  Σταύρακα! Έλα εδώ ρε κουραδόμαγκα που σε θέλω!
ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Τι ΄ναι ρε αδερφάκι Καραγκιόζο; Σε πείραξε κανείς να καθαρίσω;
ΚΑΡ: Ποιός να με πειράξει εμένα ρε Σταυράκι; Τολμούνε οι προσκυνημένοι; Πειράξανε όμως το φίλο μου τον Φίλη.
ΣΤΑΥΡ: Τον κοιλαρά μωρέ; Βαστάτε τούρκοι τ΄άρματα και πάααω να σφάξω πέντε - έξι. Και γιατί ρε;
ΚΑΡ: Επειδή θέλει να καταργήσει τα Αρχαία Ελληνικά και ν΄απαγορεύσει στις μανούλες να λένε τα παιδιά τους πρίγκιπες και πριγκιπέσα.
ΣΤΑΥΡ: Κι έτσι θα σώσει την Ελλάδα;
ΚΑΡ: Ολότελα!
ΣΤΑΥΡ: Και δεν μου λες Καραγκιόζη; Αντί να σφάξω τους άλλους, να σφάξω τον ίδιο που χει και πολλή δουλειά;
ΚΑΡ: Ότι θες κάνε! Μόνο σιγά γιατί άμα σε πιάσουν θα σε σαπίσουν στο ξύλο!
ΣΤΑΥΡ: Ωχ! Έχει και ξύλο; Ε πουθενά δεν πάω.
ΚΑΡ: Μήπως και δεν τόξερα ρε κουραδόμαγκα; Άντε στο κααλό!
Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Τα τραγούδια

 Τἄχασε κι ὁ κανακιστής, δέν ἤξερε τί νά κάνει, μέχρι πού ἀνακάλυψε σέ μιά ἀπό τίς ἀρίφνητες τσέπες του, μιά φυσαρμόνικα Hohner πού τοὖχε χαρίσει ὁ φίλος του ὁ Χρῆστος ὁ Λεο­ντῆς, μέ τή φιλοφρόνηση:
- Νά τραγουδᾶς δέν μπορεῖς, νά σφυρίζεις οὔτε, πάρε τουλάχιστον αὐτήν νά φυσᾶς, ἀντί νά ξεφυσᾶς ὅποτε τά βλέπεις σκοῦρα.
 Ἄρχισε νά παίζει τό «Ἦταν ἕνα μικρό καράβι...» τοῦ φάνηκε ἀνάρμοστο καί συνέχισε μέ... Βαμβακάρη:
«Μαῦρα μάτια, μαῦρα φρύδια, μαῦρα κατσαρά μαλλιά, ἄσπρο πρόσωπο σάν κρίνο καί στό μέτωπο ἐληά...».
 Πρῶτο, τό μωράκι ὡς λογικότερο ὅλων, ἄφησε τήν πιπίλα του κι ἄρχισε νά κακαρίζει γεμίζοντας τό βαπόρι ἥλιους. Οἱ γονεῖς του ἀναθάρρησαν, ὁ Φουλάρης στράβωσε τή μούρη του γιά τό βάρβαρο της μουσικῆς κι οἱ Παριανοί θεώρησαν ὅτι, οἱ μᾶλλον δυσδιάκριτοι ἦχοι πού συνόδευαν τά τριξίματα τοῦ «Παντελῆ» κάποιος οἰωνός ἦταν. Καί τότε...
 Καί τότε, ἀπό τήν πολυθρόνα πού καθόταν ἡ Πελαγιώ, πλέκοντας μέ χοντρές βελόνες ἕνα - μᾶλλον - πουλόβερ, μιά ἀπίστευτης γλυκύτητας καί ἔντασης φωνή ἀναδύθηκε, συνοδεύοντας τή φυσαρμόνικα.
- Ξέρεις καί τό: Σ’ ἀγαπῶ γιατί ’σαι ὡραία; ρώτησε τόν ἄναυδο ὀργανοπαίκτη
- Ναί!
- Ἔ, δώστου!
 Ὁ Θεός μ’ ἔχει εὐλογήσει, φίλοι, ν’ ἀκούσω δεκάδες μεγάλους τραγουδιστές.
 Σάν τήν Πελαγιώ ὅμως, πού δάμασε ὡς καί τήν Αἰγαιοπελαγίτικη ὁρμή, καμιά φωνή ἄλλη!....
 Ἑπόμενο ἦταν, ν’ ἀκολουθήσουν κοντυλιές καί μαντινάδες ἀπό τούς συντρόφους μου, πού ὁ ἕνας μέ κιθάρα κι ὁ ἄλλος μέ λύρα, ἔπαιζαν ἐπίσης μέ μένα κακά!
 «Μαδάρες μου Χανιώτικες, κορφές τοῦ Ψηλορείτη καί Λασιθιώτικα βουνά γειά σου παντέρμη Κρήτη», ἦταν ἡ πρώτη, γιά ν’ ἀκολουθήσουν δεκάδες ἐρωτικές πού οὔτε μιά δέν θυμᾶμαι!
 Ἐνθουσιάστηκε κι ὁ «Παντελής» κι ἄρχισε νά σφυρίζει...
 Πιάσαμε στήν Πάρο καί κατέβηκαν οἱ ἑτοιμοθάνατοι. Τραβήξαμε μέ τόν ἴδιο καιρό γιά Νάξο ὅπου, δύο πατούλιες κακοντυμένοι γαμηλιῶτες ἐφόρμησαν, μέ λαούτα καί βιολιά καί μπόλικη λεβεντοσύνη ἀπάνω τους, πού περιέργως ἐξαφανίστηκε, μόλις καί πε­ράσαμε τήν Πορτάρα, βρεθήκαμε στό ἀνοικτό πέλαγος, κι ὁ «Παντελής» ἄρχισε νά παίρνει τώρα σοβαρά τό ρόλο του νά ἐπιπλέει, μιά κι ὁ καιρός καί δυνάμωσε καί ἀνάποδος ἦταν καί ἡ νύχτα πίσσα αἰώνιο σκοτάδι.
- Καπετάνιο, ρώτησε ὁ περίεργος, γιατί πᾶς κόντρα στόν καιρό;
- Γιά νά μήν τοῦ κάμω τό χατήρι!
 Ἀποστομωτική ἡ ἀπάντηση,


Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Το μελτέμι

- Καί στή Μύκονο δέν θά φυσᾶ; ρώτησε ὁ Φουλάρης.
- Ὄχι, τό ἀπαγορεύσανε! εἶπε σοβαρά - σοβαρά ὁ Παντελής, ἀφήνοντάς τον νά διερωτᾶται.
 Ἦρθε κι ἡ Πελαγιώ νά μαζώξει τά εἰσιτήρια, πῆρε ἕνα μόνο γιά τούς τρεῖς μας, διπλό ἀπό τόν Φουλάρη, μᾶς χάρισε κι ἕνα χαμόγελο.
- Τί νά σᾶς μαγειρέψω γιά μεσημεριανό; Φακές καί πατάτες τηγανιτές καί ρέγγα, τρῶτε;
- Ἄν τρῶμε λέει!
- Ἔ, ἄντε τότε νά λύσετε τούς κάβους μά οἱ μηχανές πῆραν μπροστά.
 Ἀπολύτως ἐνθουσιασμένοι πού εἴχαμε γίνει μέλη τῆς οἰκογένειας λύσαμε μάνι - μάνι τά σκοινιά καί θρονιαστήκαμε δίπλα στόν καπετάνιο - ἐφοπλιστή κι οἰκοδεσπότη μας, πού ἔδινε τίς ἐντολές τοῦ ἀπόπλου.
- Καπετάνιο, ρώτησε ὁ πιό θρασύς. Θἄχουμε ἀλήθεια μπονάτσα; Γιατί ἐμένα τά σημάδια ἄλλα μοῦ λένε!...
- Σάν τί, πολύξερε;
- Μελτεμούρα, κατεβασιά!...
- Καί φοβᾶται μωρέ ὁ «Παντελής»;
- Ὁ Παντελής κι ὁ «Παντελής» δέν φοβοῦνται. Τρέμουν ὅμως οἱ ἐπιβάτες...
- Ἔ, σύρε νά τούς κανακίσεις. Μόνο πρόσεχε τόν Φουλάρη γι­ατί δέν μοῦ φαίνεται σόϊ...
 Ὁ κανακιστής ἀνέλαβε ὑπηρεσία, μόλις καί ξεμπουκάραμε ἀπό τό Σαρωνικό, καί μιά μελτεμούρα φρέσκια - φρέσκια μας περίμενε ἀνυπόμονη γιά νά παίξει μαζί μας.
 Δευτεροπρίμα εἴχαμε τόν καιρό, κι ὁ μέν «Παντελής» ἀνεβοκατέβαινε, ἔγερνε ἀριστερά, ἔγερνε δεξιά καί ἤμουν σίγουρος ὅτι σφύριζε ἀπολύτως ἀδιάφορος, ὁ δέ Παντελής τιμόνευε καί ἔτρωγε ἀβγά.
 Τό πλήρωμα ὅλο καί κάτι μαστόρευε, οἱ δέ ἐπιβάτες, ἄλλες κουβέντες ν’ ἀγαπιόμαστε!
 Οἱ Παριανοί εἶχαν στρέψει τά βλέμματα πρός τόν Ὕψιστο, βέβαιοι ὅτι ἐντός ὀλίγου θά εὑρεθοῦν πρό τοῦ «φοβεροῦ βήματος» καί εὐχόμενοι «καλήν ἀπολογίαν», ὁ Φουλάρης ἀγωνιζόταν ἐμφανῶς νά διατηρήσει τήν ὅποια ἀξιοπρέπειά του μέ μηδαμινά ἀποτελέσματα, οἱ δέ Σαντορινοί κοίταζαν μόνο τό μωρό τους, ἀφανισθέντος ὄ,τιδηποτε ἄλλου.


Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Ατιμόπλοιο "Παντελής" (Β' μέρος)

Ἀκουμπισμένος στό παραπέτο, ἕνας γεροδεμένος ἄντρας πάνω ἀπό τά 50, μέ στό ἀπροσδιορίστου χρώματος πουλόβερ, τό κατακαλόκαιρο, μισοχαμογελώντας μᾶς παρατηροῦσε μέ μάτια μικρά γαλάζια κι ἀπίστευτα διεισδυτικά.
- Αὐτός εἶναι ὁ «Παντελής» καπετάνιε; ρωτήσαμε.
- Κι αὐτός κι ἐγώ, λεβέντες. Γιά ποῦ μέ τό καλό;
- Γιά τή Μύκονο κι ὅπου ἀλλοῦ μας βγάλει.
- Καί φτάσουν τά λεφτά μας... συμπλήρωσε χαμηλόφωνα ὁ λογικός.
- Πηδᾶτε μέσα!
- Μά πόσο κάνει; ἐπιμείναμε.
- Μωρέ ἐλᾶτε, καί δέν θά τά χαλάσομε ὅσο κι ἄν προσπαθήσετε. Φοιτητές δέν εἴσαστε;
- Φοιτητές...
- Κι ἐμένα ἡ κόρη σπουδάζει ἀρχιτέκτονας στό Πολυτεχνεῖο, μᾶς εἶπε μέ μάτια πού γυάλισαν. Θά ’ρθεῖτε;
 Δέν ἀνεβήκαμε, κατεβήκαμε ἀπό τήν προβλήτα στήν κουβέρτα καί, τό πρῶτο πράγμα πού μᾶς ἐντυπωσίασε, ἦταν ἡ ἀπίστευτη καθαριότητα. Οὔτε τῆς πιό καλονοικοκυρᾶς ἡ κουζίνα δέν θἄλαμπε ἔτσι!
- Πελαγιώωω! ἀκούστηκε ἡ ἀγριοφωνάρα τοῦ Παντελῆ, πού ἔκαμε ἀκόμη καί τή σημαία νά ριπίσει! Ἔλα γιατί ἤρθανε ἐπιβάτες.
 Ἦρθε ἡ Πελαγία! Στήν ἴδια ἡλικία περίπου μέ τόν Παντελῆ, ὄμορφη παρά τά χρόνια καί τά μπόλικα κιλά της, μ’ ἕνα χαμόγελο πού φώτιζε ὅσο κι ὁ ἥλιος! Ντυμένη μέ μιά παντελόνα φαρδιά καί γι’ αὐτήν καί μιά κλαδωτή ρόμπα.
- Ποῦ πάτε παιδιά; μᾶς ρώτησε
- Στή Μύκονο.
- Ἐλᾶτε στήν καμπίνα σας.
 Κατεβήκαμε τέσσερα σκαλοπάτια, χάσαμε τόν οὐρανό καί μπήκαμε στή λαγοφωλιά «μ’ ὄλας τάς συγχρόνους ἀνέσεις».
 Ἴσα πού χώραγε ἡ κοινή μας βαλίτσα, ἦταν ὅμως πεντακάθαρη καί τά σεντόνια ἔλαμπαν.
- Ἡ τουαλέτα εἶναι ἀπέναντι, μᾶς εἶπε, κι ἄν θέλετε καφέ, ἐλᾶτε ἀπάνω νά σᾶς ψήσω.
 Ἐκεῖ, γνωρίσαμε καί τά ὑπόλοιπα μέλη τοῦ πληρώματος: Τόν ναύτη, καμαρότο καί μοῦτσο πού ἦταν δέν ἦταν στήν ἡλικία μας, τόν εὐκίνητο παρότι κουτσό λοστρόμο, τόν ὕπαρχο πού παρίστανε τόν βαρύ κι ἀσήκωτο καί τόν μηχανικό πού μασοῦσε συνέχεια παξιμάδια καί βρισιές.
 Τήν ὥρα τοῦ καφέ, ὑπέστημεν ἀνάκριση τρίτου βαθμοῦ.
 Ποιοί καί τί καί ἀπό ποῦ καί ποιανοῦ εἴμαστε, τί δουλειά κάνουν οἱ πατεράδες μας, γιατί ταξιδεύουμε, κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ, πού σταμάτησαν μόνον ὅταν νέοι ἐπιβάτες ἀφίχθησαν.
 Ἦταν 11 τόν ἀριθμό, ἑπτά γιά τήν Πάρο, ἕνας γιά τή Μύκονο κι ἕνα ζευγάρι μέ τό μωρό τους γιά Σαντορίνη.
 Ὁ συνεπιβάτης μας γιά τή Μύκονο ἦταν γκρινιάρης καί ἀντιπαθέστατος, (μέχρι φουλάρι φοροῦσε! καί κρατοῦσε χαρτοφύλακα), οἱ Παριανοί ἀδιάφοροι καί τό ζευγάρι γιά τή Σαντορίνη κατατρομαγμένο!!
 Ἡ μανούλα κρατοῦσε σφικτά τό μωράκι της στήν ἀγκαλιά, ὁ σύζυγος τήν εἶχε ἐπίσης ἀγκαλιά κι εἶχαν γίνει μιά σωρά ὅλοι.
- Τί καιρό θἄχουμε καπετάνιο; ρώτησε ὁ σύζυγος.
- Μπουνάτσα, κάλμα, λάδι, βεβαίωσε ὁ Παντελής καί κάπως τούς καθησύχασε.


Διαβάστε περισσότερα »

Ένας μεγάλος

O Slim Gaillard, είναι ασφαλώς ένας από τους μέγιστους της τζαζ. Λίγοι όμως ξέρουν ότι, το βαπόρι που ο πατέρας του ήταν καμαρώτος, τον άφησε κατά... λάθος στο Ηράκλειο, όπου ο Slim πέρασε πολλά χρόνια μέχρι που τα κατάφερε να βρεθεί πάλι στο Ντητρόιτ και να ξεδιπλώσει το τεράστιο ταλέντο του στη σύνθεση, το πιάνο και την κιθάρα. Μια από τις μεγάλες του επιτυχίες και το "Τι σε μέλει εσένανε" διασκευασμένο σε ρυθμό τζαζ. Γνώρισα χθες τον γυιό του, που ζάμπλουτος ήρθε να γνωρίσει την πόλη μας. που ο πατέρας του ποτέ δεν ξέχασε!

Κι εμείς; Ε, καλά! Εμείς κουκιά σπέρνομε!




Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Απορία ψάλτη...

Σ΄αυτόν τον μυστηριώδη κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών, όπου ανεπιτυχώς προσπαθώ να μπω, αισθάνομαι λίγο- πολύ σαν την "Αλίκη στην χώρα των θαυμασίων" ή το πολύ - πολύ σαν τον "Ταρταρίνο της Ταρασκώνης" αφού είχε σκοτώσει το τυφλό λιοντάρι στο Μαρόκο.

Δεν πειράζει! Τα μολύβια και οι κονδυλογράφοι, θα χαθούν πολύ μετά από εμένα!

Διαβάστε περισσότερα »

Tό ἀτιμόπλοιον ὁ «Παντελής»

Κάποτε, έγραψα και δημοσίευσα δυο βιβλία. Τα "Αχαρακτήριστα" και το "Πλώρες Αόρατες". Από το δεύτερο, είναι και το μικρό απόσπασμα που θα βρείτε παρακάτω. Θα συνεχίσω για λίγο. Δεν θέλω βλέπετε, να χαρακτηριστώ "συγγραφέας", όπως αυτοί οι χιλιάδες που τυπώνουν το μπλοκάκι με τις παραγγελίες του μπακάλη και ταυτόχρονα κάρτες με την πληροφορία "συγγραφέας". 
Τα σκίτσα είναι του Κώστα Φανουράκη


    Ἡ τσίγκινη πινακίδα, ἡ στηριγμένη σ’ ἕνα σκωροφαγωμένο τρίποδο, ἦταν ἀπολύτως σαφής:
Τό Ἀτμόπλοιο «Παντελής» ἄρτι ἀνακαινισθέν μεθ’ ὄλας τάς συγχρόνους ἀνέσεις ἀναχωρεῖ κάθε 7ην καί 21 τοῦ μηνός γιά Πάρο, Νάξο, Μύκονο, Σαντορίνη καί κάθε 24 γιά Ἄνδρο, Σκιάθο, Σκόπελο, Λῆμνο.
Εἰσιτήρια ἐντός.
Τρεῖς εἴμαστε πού ψάχναμε τόν «Παντελῆ» κοντά στόν Ἅγιο Γεώργιο στό Κερατσίνι, κι ἐκεῖνος ἄφαντος! Τελικά, κάποιος μουρμούρισε μέ ἄφατο δέος:
- Λές;
- Λέω, ἦταν ἡ κοφτή ἀπάντηση τῶν ἄλλων, πού, εἶχαν καρφώσει τό βλέμμα τους σέ μιά πανύψηλη, λιγνή καί κατάμαυρη τσιμινιέρα, μιᾶς καί, οὔτε ἡ πλώρη οὔτε ἡ πρύμνα κατόρθωναν νά ἀρθοῦν στό ὕψος τοῦ προβλήτα, ἀφοῦ αὐτός ὁ παντέρμος τίς κατασκέπαζε σχεδόν καί μᾶς ἐμπόδιζε νά διαβάσομε τό ζωγραφισμένο «ΠΑΝΤΕΛΗΣ, Ν.Π. 176».
    Νά σᾶς τόν περιγράψω: Πλώρα ἀνασηκωμένη, ἀπολύτως στωϊκή πού μέ τήν πρώτη ματιά ἄρχιζε φλύαρες διηγήσεις γιά τίς φουρτοῦνες πού - μέχρι τότε - εἶχε κατανικήσει.
    Πρύμνα στρογγυλεμένη, χαμηλή, γεμάτη ἀπό γούμενες καί παληόσκοινα κι ἀνάμεσά τους ἕνα... χοντρό παραγάδι, νεταρισμένο, ἕτοιμο! Ὅλα ὑπό τή σκέπη μιᾶς τεράστιας ἑλληνικῆς σημαίας. «Ἀκομοντέσιον» πού ἔφθανε δέν ἔφτανε τό ἕνα τρίτο της τσιμινιέρας, καί δυό, τρία, τέσσερα φιλιστρίνια, πού ὑποδηλοῦσαν προφανῶς «ὅλας τάς συγχρόνους ἀνέσεις» πού ὑποσχόταν στούς ἐπιβάτες ὁ «Παντελής Ν.Π. 176».

(συνεχίζεται)
Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Αγαπάτε την Ελλάδα;

- Αγαπάτε την Ελλάδα συμπατριώτες;
- Ναίαιαι!!! Ακούω τις φωνές σας μέχρι επαέ που κάθομαι.
- Μπράβο σας το λοιπόν! Επομένως, τώρα που θα πάτε στην παραλία, μην ξεχάσετε να φυτέψετε συμμετρικά τις γόπες σας στην άμμο και να πετάξετε βαθειά στο γιαλό τά νερομπούκαλα σας.
Μην λησμονήσετε ακόμη, αν προτιμήσετε τα όρη, κουβαλώνταςτα εφτά καλά του Θεού σε πλαστικές σακούλες για να κολατσίσετε, να τις σκορπίσετε μετά μαζί  με τ΄αποφάγια ένα γύρω, σημαδεύοντας όπως οι λύκοι την περιοχή "σας".

Είναι επίσης σημαντικό, εφόσον μείνετε στην πόλη, να φτύνετε ρουχάλες κατά τακτά διαστήματα, να διατηρείτε τους κάδους απορριμάτων καθαρούς και να σημαδεύετε το πέρασμα σας όπως ο Κοντορεβυθούλης, με τα αποτσίγαρα, τις χαρτοσακούλες από τις τυρόπιτες (αλλά προσεκτικά τσακισμένες) και τα σκατά των σκύλων σας για να τα πατήσουν άλλοι.

Βέβαια, πρέπει συνεχώς και με το κινητό στο χέρι, να αποδεικνύετε πόσο καλά Ελληνικά ομιλείτε. Όμως αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο...

Διαβάστε περισσότερα »

Αμπελοφιλοσοφία

Νομίζω ότι οι μόνοι χοροί που μπορούν να σταθούν δίπλα σ΄αυτούς της Κρήτης (τους χωρίς τσαλίμια και μαλακίες όμως) είναι εκείνοι της Γεωργίας και κάπως της Ρωσίας. Ίδια λεβεντιά, ίδια έμπνευση, ίδια επιδίωξη της "απογείωσης". Γιατί το γράφω; Μόνο σαν ένδειξη του πόσο κοντά είμαστε σ΄αυτούς τους λαούς!


Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Στη μνήμη του


Με τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, γνωριζόμαστε από το  Πανεπιστήμιο. Σγουρομάλλης κι αεικίνητος τότε, ταιριάξαμε στον Σύλλογο Κρητών Σπουδαστών και ξανασυναντηθήκαμε στο εδώ Επιμελητήριο όταν ήλθε -καραφλός πια- για μια διάλεξη. Χωρίς μαλλιά μεν, αλλά με ακόμη περισσότερο μυαλό!

Οι αραιές συναντήσεις μας όμως, καθόλου δεν κρύωσαν τη θερμή μας φιλία μέχρι τον θάνατο του, μετά το μέγα δράμα που έζησε πριν από εφτά χρόνια.
 Ο Θεός να σε έχει πάντα στα δεξιά Του, Μιχάλη!


Διαβάστε περισσότερα »

Ο Καραγκιόζης φούρναρης


ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλώς τον Καπετάν Μανούσο! Τι να σου δώσω;
ΜΑΝΝΟΥΣΟΣ: Έχεις ρε Καραγκιόζη ψωμί χάσικο;
ΚΑΡ: Τι είναι το χάσικο ρε Μανούσο;
ΜΑΝ: Το χάσικο μωρέ δεν κατέεις! Ίντα λογιώ φούρναρης είσαι;
ΚΑΡ: Α, μη μου προσβάλεις την επαγγελματική μου αξιοπρέπεια! Εδώ η Κυβέρνηση μου πρότεινε το Υπουργείο Επισιτισμού!
ΜΑΝ: Και γιάντα δεν επήγες να γλυτώσομε;
ΚΑΡ: Επειδή εγώ μόνο βουτώ και δεν κλέβω!
ΜΑΝ: Α! Κι ίντα ψωμί έχεις;
ΚΑΡ: Έχω Μετσόβου, τσιαπάτα, ολικής άλεσης και χωριάτικο.
ΜΑΝ: Ψωμί ψωμένιο δεν έχεις;
ΚΑΡ: Όχι!
ΜΑΝ: Ε άντε να θωρείς τα κουράδια του Μπαρμπαγιώργου  κι άσε το φούρνο στους πρόσφυγες να κάνουν πίτες και πιταράκια!..


Διαβάστε περισσότερα »

Σεβασμός στα μνημεία


Ο Άγιος Μάρκος ο Ευαγγελιστής, δεν είναι γνωστό ακόμη ούτε στους Βενετσιάνους αν σκοτώθηκε με λιθοβολισμό, ή αν πέθανε ειρηνικά. Ο δικός μας Άγιος Μάρκος - ο Ναός εννοώ - κινδύνεψε να καταρρεύσει, σώθηκε κι έγινε "Σινέ- Μινώα" με μια κουρελού και τον αείμνηστο Παρλαν-Πίπα στην είσοδο. Μετά προήχθη σε Πινακοθήκη του Δήμου και μπουρδέλιασε εντελώς με τον κάθε μαλάκα να εκθέτει ό,τι του κάπνιζε και τώρα τελευταία σουλουπώθηκε, χάρη στην αντιδήμαρχο κ. Πλεύρη.

Όμως, όμως! Δεν γίνεται το σπουδαίο αυτό Μνημείο να μετατρέπεται κάθε λίγο και λιγάκι σε τόπο όπου αναρτώνται πανώ κάθε άλλο παρά καλαίσθητα, συγκεντρώνονται ομαδούλες διαμαρτυρομένων ή σταθμεύουν ποδήλατα και μηχανάκια!

Λίγος σεβασμός ρε παιδιά, ποτέ και κανέναν δεν έβλαψε!


Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Σκαλαθύρματα

Θα καλέσω και θα παρακαλέσω σήμερα τους ανά την Ελλάδα οικονομολόγους, που κόπτονται για την ευημερία του λαού, βεβαίως βεβαίως, να μου ερμηνεύσουν πως γίνεται ένα προϊόν που για μήνες πουλιόταν στην τηλεόραση για 50 Ευρώ π,χ, διατίθεται τώρα για 10,99 - πάλι για παράδειγμα.

Τι διάολο γίνεται; Τόσο μας κλέβανε πριν, ή τόσο μας δουλεύουν σήμερα;
Διαβάστε περισσότερα »

Ο μπάρμπα Θεοτοκόπουλος

Κάποτε ταξίδευα πολύ, μα πάρα πολύ! Τώρα η μεγαλύτερη απόσταση που διακινδυνεύω είναι από το σπίτι μου στα Λιοντάρια (170 ολόκληρα μέτρα!).

Τις παληές λοιπόν εποχές έκανα ένα σταθμό στη Βαρκελώνη. Εκεί γητεύτηκα από τις "Γαλάζιες Κυρίες" του Πικάσο και σε απόσταση 2,5 ωρών με το λεωφορείο, από τον Σαλβατόρ Νταλί.

Πεπεισμένος ότι μέχρι και τεχνοκριτικός μπορώ πια να γίνω, βρέθηκα την επομένη στη Μαδρίτη, όπου στο μουσείο Prado είχαν ένα αφιέρωμα στον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο τον Κρήτα!

Μπήκα φουσκωμένος σαν διάνος και βγήκα ζαρωμένος σαν το φοβισμένο κατσούλι.
"Ανάθεμά το", είπα! Πώς διάολο έχομε καταντήσει ετσά οι Κρητικοί, που να χειροκροτούμε τον Πολιτισμό του Πολάκη και να καμαρώνουμε τους "λυράρηδες" που γυρίζουν στα βοθροκάναλα, λένε "μαντινάδες" του κερατά και χορεύουν Μαλεβιζιώτη ωσάν τις αρκούδες με τον χαλκά στη μύτη;


Διαβάστε περισσότερα »

Διευκρίνηση

Πολλοί φίλοι μου ευχήθηκαν χθες να είναι το μπλογκ kgmesogios.blogspot.gr καλοτάξιδο! Δεν τους απάντησα γιατί δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούν. Αν εννοούν πλεύση με μπονάτσα κι ελαφρούς αέρηδες, δεν συμφωνώ! Εγώ θέλω μελτέμια και θάλασσες που να με ψεκάζουν κι όχι πορείες σε λίμνες.

Συνεννοηθήκαμε φίλοι;


Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 24 Μαΐου 2016

Στον κύριο δήμαρχο

Καλά τα πας Δήμαρχε! Κι επειδή δεν ανήκω στην κατηγορία των γκρινιάρηδων, αλλά δε μου αρέσει να καταπίνω κιόλας στραβά αγγούρια, έτσι σαν μια πρώτη επαφή που θα τη συνεχίσω, σου λέω ότι αυτή η στήλη θα είναι αφιερωμένη στην πόλη που σε επέλεξε σαν επικεφαλής της.

Θα αρχίσομε γλυκά-γλυκά σήμερα. Τι θα γίνει -για παράδειγμα- με το συμφερτό όλων εκείνων που, στα Λιοντάρια π.χ., πουλάνε φούσκες και μακρινάρια για κινητά και διακονεύουν στέλνοντας παιδάκια εδώ κι εκεί.

Τίποτα άλλο, αλλά μόνο για σήμερα...


Διαβάστε περισσότερα »

Περί Παιδείας

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπάρμπα, ε μπάρμπα.
ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Τι 'ναι ωρέ ανηψούδ';
ΚΑΡ: Κατέβα τα ίσα κάτω να σου πω μια ιδέα που μου κατέβηκε.
ΜΠΑΡ: Όφου Δημητρούλα μου και τι θα τραβήξω πάλι!
ΚΑΡ: Μπάρμπα τι λες. Φώναξα τα παιδιά μου σήμερα και μόνο ο Κολλητήρης ήξερε να μου πει πως γράφεται η λέξη "Ελλάδα"!!!
ΜΠΑΡ: Και τι να κάνω; Να το στουμπίσω;
ΚΑΡ: Όχι μωρέ, να 'ρθεις να φτιάξομαι οι δυο μας την Ελληνική παιδεία.
ΜΠΑΡ: Γιατί; Ο Σαπροκοιλιάς τι κάνει;
ΚΑΡ: Γαρδούμπες τ' άντερά του. Αυτός δε ξέρει ούτε πως ανοίγει γ πόρτα του σκολειού.
ΜΠΑΡ: Έ να πάμε να τη γκρεμίσομε μια και καλή;
ΚΑΡ: Όχι μωρέ μπαστουνόβλαχε. Να πάμε να διδάξομε εμείς τα παιδιά.
ΜΠΑΡ: Δηλαδής; Να τους εμάθω πως να τυροκομούνε, να αρμέγουνε τις αίγες και να κουρεύουνε τις προβατίνες;
ΚΑΡ: Δεν είναι κακή ιδέα. Πρώτα όμως λέω να μάθομαι το Α, Β, Γ.
ΜΠΑΡ: Γιατί τα ξέρεις εσύ;
ΚΑΡ: Με προσβάλεις μπάρμπα. Μήπως τα ξέρουν αυτοί που τους διδάσκουν;
ΜΠΑΡ: Επάμε το λοιπόν.
Διαβάστε περισσότερα »

Εμπρός μαρς

Διάλεξα τη σημερινή μέρα να ξεκινήσω με τη βοήθεια του Κωστή (γιατί εγώ όπως γνωρίζετε είμαι σκράπας) το μπλογκ kgmesogios.blogspot.gr .

Για δυο λόγους: Ο πρώτος, η σημαντικότητα της σημερινής ημερομηνίας και ο δεύτερος, γιατί πως να σας το πω ρε παιδιά, με έχει φάει η καύλα να ξαναρχίσω τη γραφή. Δυστυχώς το πολυτονικό πέφτει πάρα πολύ για αυτά τα κωλομηχανήματα που χρησιμοποιούμε κι έτσι πειθαναγκάζομαι να ακολουθώ το άθλιο μονοτονικό σύστημα.

Δε θα κουβεντιάσομε σήμερα. Την καταχώρηση αυτή θεωρήστε τη σαν μίζα για να πάρει μπροστά η σακαράκα μου.

Θα τα πούμε πάλι πιθανότατα αύριο.
Διαβάστε περισσότερα »

24 - 5 - 1976

Γεννήθηκε ο Αριστοτέλης.  Τελεία...


Διαβάστε περισσότερα »