Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Tό ἀτιμόπλοιον ὁ «Παντελής»

Κάποτε, έγραψα και δημοσίευσα δυο βιβλία. Τα "Αχαρακτήριστα" και το "Πλώρες Αόρατες". Από το δεύτερο, είναι και το μικρό απόσπασμα που θα βρείτε παρακάτω. Θα συνεχίσω για λίγο. Δεν θέλω βλέπετε, να χαρακτηριστώ "συγγραφέας", όπως αυτοί οι χιλιάδες που τυπώνουν το μπλοκάκι με τις παραγγελίες του μπακάλη και ταυτόχρονα κάρτες με την πληροφορία "συγγραφέας". 
Τα σκίτσα είναι του Κώστα Φανουράκη


    Ἡ τσίγκινη πινακίδα, ἡ στηριγμένη σ’ ἕνα σκωροφαγωμένο τρίποδο, ἦταν ἀπολύτως σαφής:
Τό Ἀτμόπλοιο «Παντελής» ἄρτι ἀνακαινισθέν μεθ’ ὄλας τάς συγχρόνους ἀνέσεις ἀναχωρεῖ κάθε 7ην καί 21 τοῦ μηνός γιά Πάρο, Νάξο, Μύκονο, Σαντορίνη καί κάθε 24 γιά Ἄνδρο, Σκιάθο, Σκόπελο, Λῆμνο.
Εἰσιτήρια ἐντός.
Τρεῖς εἴμαστε πού ψάχναμε τόν «Παντελῆ» κοντά στόν Ἅγιο Γεώργιο στό Κερατσίνι, κι ἐκεῖνος ἄφαντος! Τελικά, κάποιος μουρμούρισε μέ ἄφατο δέος:
- Λές;
- Λέω, ἦταν ἡ κοφτή ἀπάντηση τῶν ἄλλων, πού, εἶχαν καρφώσει τό βλέμμα τους σέ μιά πανύψηλη, λιγνή καί κατάμαυρη τσιμινιέρα, μιᾶς καί, οὔτε ἡ πλώρη οὔτε ἡ πρύμνα κατόρθωναν νά ἀρθοῦν στό ὕψος τοῦ προβλήτα, ἀφοῦ αὐτός ὁ παντέρμος τίς κατασκέπαζε σχεδόν καί μᾶς ἐμπόδιζε νά διαβάσομε τό ζωγραφισμένο «ΠΑΝΤΕΛΗΣ, Ν.Π. 176».
    Νά σᾶς τόν περιγράψω: Πλώρα ἀνασηκωμένη, ἀπολύτως στωϊκή πού μέ τήν πρώτη ματιά ἄρχιζε φλύαρες διηγήσεις γιά τίς φουρτοῦνες πού - μέχρι τότε - εἶχε κατανικήσει.
    Πρύμνα στρογγυλεμένη, χαμηλή, γεμάτη ἀπό γούμενες καί παληόσκοινα κι ἀνάμεσά τους ἕνα... χοντρό παραγάδι, νεταρισμένο, ἕτοιμο! Ὅλα ὑπό τή σκέπη μιᾶς τεράστιας ἑλληνικῆς σημαίας. «Ἀκομοντέσιον» πού ἔφθανε δέν ἔφτανε τό ἕνα τρίτο της τσιμινιέρας, καί δυό, τρία, τέσσερα φιλιστρίνια, πού ὑποδηλοῦσαν προφανῶς «ὅλας τάς συγχρόνους ἀνέσεις» πού ὑποσχόταν στούς ἐπιβάτες ὁ «Παντελής Ν.Π. 176».

(συνεχίζεται)

Δεν υπάρχουν σχόλια: