Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Ο μπάρμπα Θεοτοκόπουλος

Κάποτε ταξίδευα πολύ, μα πάρα πολύ! Τώρα η μεγαλύτερη απόσταση που διακινδυνεύω είναι από το σπίτι μου στα Λιοντάρια (170 ολόκληρα μέτρα!).

Τις παληές λοιπόν εποχές έκανα ένα σταθμό στη Βαρκελώνη. Εκεί γητεύτηκα από τις "Γαλάζιες Κυρίες" του Πικάσο και σε απόσταση 2,5 ωρών με το λεωφορείο, από τον Σαλβατόρ Νταλί.

Πεπεισμένος ότι μέχρι και τεχνοκριτικός μπορώ πια να γίνω, βρέθηκα την επομένη στη Μαδρίτη, όπου στο μουσείο Prado είχαν ένα αφιέρωμα στον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο τον Κρήτα!

Μπήκα φουσκωμένος σαν διάνος και βγήκα ζαρωμένος σαν το φοβισμένο κατσούλι.
"Ανάθεμά το", είπα! Πώς διάολο έχομε καταντήσει ετσά οι Κρητικοί, που να χειροκροτούμε τον Πολιτισμό του Πολάκη και να καμαρώνουμε τους "λυράρηδες" που γυρίζουν στα βοθροκάναλα, λένε "μαντινάδες" του κερατά και χορεύουν Μαλεβιζιώτη ωσάν τις αρκούδες με τον χαλκά στη μύτη;


2 σχόλια:

Unknown είπε...

Θα ήθελα να ήμουν σίγουρος ότι όλοι καταλαβαίνουν την βαρύτητα αυτών που διαλαλείς.μα πάνω από όλα θα προσπαθήσουν να φτάσουν την αλήθεια σου.είναι δύσκολο;

Unknown είπε...

Θα ήθελα να ήμουν σίγουρος ότι όλοι καταλαβαίνουν την βαρύτητα αυτών που διαλαλείς.μα πάνω από όλα θα προσπαθήσουν να φτάσουν την αλήθεια σου.είναι δύσκολο;